Nous avons commencé

Bonjour allemaal!

Het nieuwe jaar is begonnen! 2014 jaren na de geboorte van Christus beginnen volgens de Chinese kalender een schaap (Stephan) en een tijger (Cato) aan de verbouwing van hun schuur.

Vorige week werd het materiaal voor onze Fosse Septique geleverd. Omdat er alleen in dorpen of steden een centraal rioleringstelsel is, moeten wij een sceptische tank plaatsen. Ik dacht dat het een ingenieus systeem zou zijn, maar eigenlijk komt het neer op een hele grote plastic bak met een inhoud van 4000 liter, waar een soort kleine zeef in hangt en dat diep onder de grond gepropt wordt. Het afvalwater van toilet komt daar rechtstreeks in, het afvalwater van douche en keuken gaat eerst langs een kleiner bakje waarin vet wordt verzamelt. Het heet een ontvetters-bak, maar eigenlijk moet je het vet er zelf eens per jaar uitscheppen. Na de fosse septique stroomt alles naar een zandfilter, wat eigenlijk neerkomt op een idioot grote zandbak van 5 bij 5 meter. Easy does it zou je zeggen.. We zijn nu twee volle dagen (tot 8 uur in de avond, met bouwlichten) bezig geweest om alle gaten te graven, leidingen te leggen en een basis te metselen voor een opbouw waar iemand naar de poepafdeling toe kan afdalen. Ons spul ligt namelijk diep genoeg om ook op de begane grond of vanuit het heksenhuisje, aan de andere kant van de schuur, sanitair te kunnen maken. Dat betekent dat zelfs de graafmachine zich moest ingraven om dieper te komen, 4 meter en dat we met redelijk wat gevaar de aarde indoken om alles aan te sluiten. De grond is goed, geen stenen of harde klei en zelfs op die dieptes geen water, maar het instortingsgevaar was redelijk groot. Daar hebben we mannen voor dus. Ik heb vooral heen en weer gerend met draad, laser, schroeftol, slijptol (koffie, koekjes!) etc. Oh en een cementen vloer met een drilboor te lijf gegaan, woehoep!

Op maandag, toen alles in een giga modderpoel veranderde omdat de hemel eindelijk het zonnige lenteweer afkeurde en bakken water naar beneden begon te werpen, belde Stephan hysterisch op. De Permis de Construire moet NU af! Stephan had net de burgemeester van Issac gesproken en een reprimande gekregen over onze eerste echte stap in de verbouwing. Blijkbaar waren er zaterdag ontstelde buren bij hem en zijn vrouw langsgeweest om te klagen over het feit dat wij zonder papieren met de fosse septique waren begonnen. Ik woedend, want *#%! alle #^&** had ik niet 5 keer gesproken met Cati, van het secretariaat in de Mairie hierover? Vijf keer, niet omdat ik het wilde, maar omdat Stephan er op stond absoluut alle onzekerheden uit te sluiten en ja hoor, als we het maar laten controleren, dan kun je gewoon beginnen. De permis de construire heeft er niets mee te maken, want dat gaat over de ramen en deuren die je in je huis wilt maken. Nee hoor, we zijn hier heel gemakkelijk! Sceptisch en met een goede dosis van Nederlandse behoefte aan controle, heb ik alle documenten met mijn docente Frans alsnog doorgenomen. Nee: je hebt geen toestemming nodig, als het maar gecontroleerd wordt.

Iets wat je snel leert in Frankrijk is dat ze dol zijn op administratie. Het soort dat je vast kunt pakken, want alles wordt in vijfvoud uitgeprint en in kleurrijke mappen op doorzakkende planken in stoffige kasten gepropt. Werkverschaffing noemen ze dat en ik weet zeker dat dat niet alleen voor de Fransen werk betekent, maar ook voor alle mensen in de Amazone die met een cirkelzaag bomen neerleggen. Ok, dus de stacaravan werd door mij tot een papierzee omgetoverd en de permis lag klaar. Dat dansje kennen we ondertussen. Waar ik nog niet zo goed mee kan omgaan is dat er blijkbaar buren zijn die Oh zo vriendelijk zijn wanneer je ze kort spreekt, maar achter je rug graag meegluren en hun commentaar niet alleen met elkaar, maar ook met de burgemeester delen. Conflictvermijdend gedrag is Frans dansje nummer 2 en bovenaan de conflict-vermijdende piramide staat de burgemeester. Hij of zij is niet alleen zelf het meest bedreven in zoete woordjes en sussende handgebaren, maar is eigenlijk aangenomen om iedereen in de commune conflict-vrij en 'happy' te houden. Toen ik gisteren voor de tiende keer in de Mairie stond om te vragen of we dan tenminste het zand voor de filter in het gat mogen doen om verzakking te voorkomen, was het antwoord niet ja of nee, maar: ne vous inquiétez pas madame, ne vous inquiétez pas! Wij zorgen er wel voor, maakt u zich geen zorgen! Klein mannetje, een meter te ver binnen mijn comfort-zone en met fladderende handjes mijn linker borst 'per ongelijk' rakend en een zwijgende Cati. En hoewel ik prima uitlegde dat we alles netjes volgens de regels deden, pruttelde dovemans alweer in vleiende halfbakken zoete woorden aan de telefoon met een vriendje van de waterschapsdinges om snel een afspraak te maken voor die arme Nederlanders, die nog zo jong zijn dat ze er niets van begrijpen. Ach en wee ach en wee. Nou! Ik heb dus maar gewoon gezegd dat we het precies doen zoals hij het wil, want dan kan hij dat weer met de buurt communiceren en als we daar weer een keer mee spreken, proppen we er op z'n Frans gewoon een Pineau en stroopwafel in. Iedereen blij en wij kunnen eindelijk op ons eigen terrein, van onze eigen centen, na 6 maanden op een deftige wc plassen. Weer een dansje geleerd!

Sorry, het moest er even uit, te veel zoetigheid maakt me bitter.

We zijn wel heel erg blij om eindelijk begonnen te zijn. Het huis is nog steeds stevig en betrouwbaar en we kunnen niet wachten om er ons plekje van te maken. Ik zal beginnen met het krabbelen van muren, Stephan met slaan van gaten erin. Als de permis zo is goedgekeurd, kunnen we zonder problemen ramen en deuren gaan maken (tenminste, dat denken we nu!).

Verder wil ik iedereen nog even bedanken voor onze tijd in Nederland. Het was heerlijk om alle families weer te zien. Stephan en en ik hadden allebei nog familieleden om mee kennis te maken. Zelfs in onze eigen familie, want ik heb mijn nieuwe neefje ook kunnen knuffelen! Ook alle oma's waren er, oma Zaal hebben we kunnen verrassen, wat echt fantastisch was en wij zijn verrast door de hoeveelheid mensen die we nog hebben kunnen zien.
We komen niet weer in Nederland wonen, daarvoor zijn we te gelukkig hier, maar zelfs Stephan vond het toch wel heel leuk daar en wil best vaker bij jullie op vakantie. Dat is natuurlijk leuk, maar nog leuker is het als jullie hier komen!
Ik moet nu weg, dus daardoor een beetje abrupt einde.

DIkke zoenen en ik hou van iedereen het meest!

Cato