Bouwvergunning!

Lieve allemaal,

Ieder jaar haalt de zon een geintje met ons uit. Hartje zomer in april. De winterlijven die nog op overlevingsstand stonden, moeten snel hun sjaals afwerpen en hun bleke toeten tonen. Ik liep binnen twee dagen buiten werken een zonne-allergie op die 2 weken aanhield door de hitte. Rusty groef zich een weg door het stro onder de sta-caravan (voor de ineens overbodige isolatie) en heeft daar een heerlijk koel bedje gemaakt.

Na tien dagen is die hitte gelukkig weer voorbij en hebben we mogen genieten van een aantal natte weken. Dit heeft mij veel werk opgeleverd, omdat het gras en onkruid overal weer omhoog schoot. De meeste tuinen zijn al 4 keer gemaaid en weer staat het gras hoog. De hitte is ook weer teruggekeerd, met een 31 graden vandaag en mogelijk hogere temperaturen morgen. Gelukkig heb ik mijn korte broeken kunnen lokaliseren. Mode-popje dat ik ben, heb ik mijn half jaarlijkse been-scheer poging weer eens uitgeprobeerd.

Er is ook goed nieuws (sorry, ik weet dat het niet eerlijk is om nadelig over hitte te praten): de bouwvergunning is binnen! Het is ongelooflijk, maar we hadden hem al 2,5 week na verzending! 17 april opende ik met bevende armen de envelop, want het is vrijwel zeker geen goed teken om al zo vlug respons te krijgen. In de envelop zat één blad bovenop onze eigen aanvraag. Eerste woord Arrette, HELP! Maar: er stond een stempel op en even doorgelezen stond daar toch in een klein zinnetje dat onze aanvraag Apprové was. HALLELUJAH! Voor de zekerheid belde ik de architect, die ik de brief zin voor zin voorlas. Hij dacht dat hij wel lollig was door te zeggen dat er wel een grap met ons uitgehaald moest zijn. Hartinzinking nabij, begon hij te lachen! Waarom we hem zoveel geld hebben betaald weet ik niet, want ik reed later nog trillend weg. Blijkbaar had ik onbewust toch redelijk wat spanning opgebouwd en kon het idee van een teleurstelling niet goed aan. Vlug dus naar Stephan met het goede nieuws en samen hebben we even ongegeneerd staan hupsen!

In Frankrijk, maar misschien ook in Nederland, krijgt ‘de buurt’ een maand te tijd om protest in te dienen tegen de bouwplannen. Onze officiële toestemming hangt er nog maar een week of twee. Ik denk dat de burgemeester gemurmel wilde voorkomen. We hebben de buren al gesproken en die vinden alles prima, dus gemurmel verwacht ik verder niet. Nu is het een kwestie van een verklaring inleveren waarin we zeggen dat we beginnen met de verbouwing en hoppatee!

Helaas, maar ook whoohoo! Hebben we even geen tijd om te beginnen. Ik en Stephan barsten van het werk, waardoor we ’s avonds vaak neerploffen of na 3 glazen wijn halfdronken op de zoveelste barbecue-avond eindigen. Elke dag als we even geen zin hebben in al dat werk zeg ik: SHOW ME THE MONEY!!!!!!! Want alles wat we nu verdienen, kunnen we op een rustiger moment in ons droomhuisje steken. Wat zal dat heerlijk zijn! De schuur heeft zich in mijn dromen weer tot toekomstig huis gemanifesteerd en zoals bij al het gemaakte moois, begint het met de droom.

In juli en augustus begint Stephan met slopen, in september en oktober ruim ik de boel op en beginnen we met opbouwen. Mocht iemand het leuk vinden om Stephan te komen helpen met voornamelijk trappen, slaan, houwen en zweten deze zomer, ben je van harte uitgenodigd. Houd je meer van sjouwen, zwoegen, hernia’s en nog meer zweten, mag je mij komen helpen na de zomer. Vergeet niet te reserveren, natuurlijk..